Η Ρωσία θα βάλει Παγίδα στους αστεροειδείς
Στη Ρωσία αναπτύσσεται ένα σύστημα παγκόσμιας προστασίας της Γης από κομήτες. Πρόσφατα ο πλανήτης μας απέφυγε την σύγκρουση με τον αστεροειδή Άποφις, ο οποίος όμως το 2029 θα ξανακατευθυνθεί προς τη Γη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει η NASA, πιθανό κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης αποτελούν περίπου 47000 αστεροειδή με διάμετρο από 100 μέτρα και πάνω, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των οκτώ εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Στον 21ο αιώνα θεωρητικά είναι πιθανές 11 προσκρούσεις, από τις οποίες οι τέσσερις μπορεί να συμβούν πριν το 2050.
Πρέπει να προστατευτούμε από αυτούς τους απρόσμενους επισκέπτες και να αναζητήσουμε γι’ αυτό τον σκοπό τους καλύτερους τρόπους. Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν το δικό τους σχέδιο δράσης σε περίπτωση κινδύνου, λέει ο Σεργκέι Μαχανκόφ, εκπρόσωπος του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ:
Μία από τις επιλογές είναι η καταστροφή αυτών των επικίνδυνων σωμάτων. Αυτό υπονοεί συσκευές, οι οποίες θα συνθλίβουν τον αστεροειδή σε μικρότερα κομμάτια. Είτε στον αστεροειδή θα μεταφέρονται συσκευές, οι οποίες θα του αλλάζουν την πορεία.
Για την μεταφορά των συσκευών καταστροφής πάνω στα επικίνδυνα για τους κατοίκους της Γης σώματα, προτείνεται να χρησιμοποιούνται διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, λέει ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ, επιστημονικός ερευνητής του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ:
Συνδέουμε με τον πύραυλο ένα σκάφος που έχει δικό του κινητήρα και σύστημα πλοήγησης. Έχουμε το «Κάισσα», το οποίο είναι σκάφος εξερεύνησης, και το κρουστικό σκάφος «Καπκάν» («Παγίδα»). Το 2021 σκοπεύουμε να στείλουμε στο Άπωφις ένα σκάφος εξερεύνησης, το οποίο θα περισυλλέξει δείγματα εδάφους, θα εγκαταστήσει αισθητήρες, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πετούν μαζί με τον Άπωφις. Θα μεταδίδουν τις ακριβείς συντεταγμένες της πορείας του. Και το 2036, εάν υπάρξει κίνδυνος πρόσκρουσης με τη Γη, θα στείλουμε εναντίον του το «Καπκάν». Στο «Καπκάν» υπάρχουν μερικές κρουστικές μονάδες, οι οποίες μπορούν να ανατινάξουν τον αστεροειδή ή να τον απωθήσουν.
Η τοποθέτηση του «Καπκάν» στον αστεροειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια των πυραύλων-φορέων «Ανγκαρά» ή «Ρους». Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο πολλά υποσχόμενος διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ΔΒΠ), ο οποίος δημιουργείται για να αντικαταστήσει το ΔΒΠ «Βογιεβόντα». Σύμφωνα με τον ειδικό, οι πύραυλοι αυτής της σειράς θα μπορούν να μεταφέρουν φορτίο σε απόσταση μέχρι 10 εκατ. χιλιόμετρα, δηλαδή αρκετά, για να φτάσουν μέχρι το Άπωφις.
Η πιο κατάλληλη επιλογή για την καταπολέμηση του απρόσμενου επισκέπτη, είναι η καταστροφή του, πιστεύουν οι επιστήμονες. Ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ λέει την γνώμη του:
Μπορούμε να τοποθετήσουμε αρκετές κρουστικές συσκευές, ώστε να τον διαλύσουμε σε ακίνδυνα κομμάτια – έως 40 μέτρα. Τα αστεροειδή αυτού του μεγέθους καίγονται σχεδόν ολοσχερώς στην ατμόσφαιρα.
Αυτό το σύστημα προστασίας θα ενεργοποιηθεί, εάν τη Γη την προσεγγίσει κάποιο ουράνιο σώμα μεγέθους έως ενάμιση χιλιόμετρα σε διάμετρο. Προφανώς, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να προστατέψει από έναν γιγαντιαίο κομήτη, ο οποίος μετακινείται με ταχύτητα 70 χλμ το δευτερόλεπτο, προσθέτει ο επιστήμονας. Τα καλά νέα είναι, ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στα 30 εκατομμύρια χρόνια.
πηγη
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει η NASA, πιθανό κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης αποτελούν περίπου 47000 αστεροειδή με διάμετρο από 100 μέτρα και πάνω, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των οκτώ εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Στον 21ο αιώνα θεωρητικά είναι πιθανές 11 προσκρούσεις, από τις οποίες οι τέσσερις μπορεί να συμβούν πριν το 2050.
Πρέπει να προστατευτούμε από αυτούς τους απρόσμενους επισκέπτες και να αναζητήσουμε γι’ αυτό τον σκοπό τους καλύτερους τρόπους. Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν το δικό τους σχέδιο δράσης σε περίπτωση κινδύνου, λέει ο Σεργκέι Μαχανκόφ, εκπρόσωπος του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ:
Μία από τις επιλογές είναι η καταστροφή αυτών των επικίνδυνων σωμάτων. Αυτό υπονοεί συσκευές, οι οποίες θα συνθλίβουν τον αστεροειδή σε μικρότερα κομμάτια. Είτε στον αστεροειδή θα μεταφέρονται συσκευές, οι οποίες θα του αλλάζουν την πορεία.
Για την μεταφορά των συσκευών καταστροφής πάνω στα επικίνδυνα για τους κατοίκους της Γης σώματα, προτείνεται να χρησιμοποιούνται διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, λέει ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ, επιστημονικός ερευνητής του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ:
Συνδέουμε με τον πύραυλο ένα σκάφος που έχει δικό του κινητήρα και σύστημα πλοήγησης. Έχουμε το «Κάισσα», το οποίο είναι σκάφος εξερεύνησης, και το κρουστικό σκάφος «Καπκάν» («Παγίδα»). Το 2021 σκοπεύουμε να στείλουμε στο Άπωφις ένα σκάφος εξερεύνησης, το οποίο θα περισυλλέξει δείγματα εδάφους, θα εγκαταστήσει αισθητήρες, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πετούν μαζί με τον Άπωφις. Θα μεταδίδουν τις ακριβείς συντεταγμένες της πορείας του. Και το 2036, εάν υπάρξει κίνδυνος πρόσκρουσης με τη Γη, θα στείλουμε εναντίον του το «Καπκάν». Στο «Καπκάν» υπάρχουν μερικές κρουστικές μονάδες, οι οποίες μπορούν να ανατινάξουν τον αστεροειδή ή να τον απωθήσουν.
Η τοποθέτηση του «Καπκάν» στον αστεροειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια των πυραύλων-φορέων «Ανγκαρά» ή «Ρους». Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο πολλά υποσχόμενος διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ΔΒΠ), ο οποίος δημιουργείται για να αντικαταστήσει το ΔΒΠ «Βογιεβόντα». Σύμφωνα με τον ειδικό, οι πύραυλοι αυτής της σειράς θα μπορούν να μεταφέρουν φορτίο σε απόσταση μέχρι 10 εκατ. χιλιόμετρα, δηλαδή αρκετά, για να φτάσουν μέχρι το Άπωφις.
Η πιο κατάλληλη επιλογή για την καταπολέμηση του απρόσμενου επισκέπτη, είναι η καταστροφή του, πιστεύουν οι επιστήμονες. Ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ λέει την γνώμη του:
Μπορούμε να τοποθετήσουμε αρκετές κρουστικές συσκευές, ώστε να τον διαλύσουμε σε ακίνδυνα κομμάτια – έως 40 μέτρα. Τα αστεροειδή αυτού του μεγέθους καίγονται σχεδόν ολοσχερώς στην ατμόσφαιρα.
Αυτό το σύστημα προστασίας θα ενεργοποιηθεί, εάν τη Γη την προσεγγίσει κάποιο ουράνιο σώμα μεγέθους έως ενάμιση χιλιόμετρα σε διάμετρο. Προφανώς, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να προστατέψει από έναν γιγαντιαίο κομήτη, ο οποίος μετακινείται με ταχύτητα 70 χλμ το δευτερόλεπτο, προσθέτει ο επιστήμονας. Τα καλά νέα είναι, ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στα 30 εκατομμύρια χρόνια.
πηγη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου