Πλανήτης Γαία

Ο αχός από τις εκπυρσοκροτήσεις των όπλων και τις κλαγγές των σπαθιών που πότισαν με αίμα το δέντρο της ελευθερίας μας είναι ο μόνιμος σύντροφος του έθνους μας από την αυγή του χρόνου έως σήμερα. Ο λαός μας δεν σταδιοδρόμησε στην αρένα του ατέρμονου αιώνα ως δανειολήπτης και οσφυοκάμπτης υπηρέτης των ισχυρών, αλλά ως φιλόσοφος, δημιουργός και πολεμιστής που κατακτούσε πάντοτε εκείνο που του άξιζε. Τούτη η μη αναθεωρήσιμη διάταξη του ελληνικού κανόνα ίσχυσε και στο αγιασμένο 1821. Οι Ελληνες, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους στον οθωμανικό τάφο, ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την ιδέα της σκλαβιάς και της υπακοής σε μια ανήθικη δεσποτεία αλλόπιστων εισβολέων. Προσπάθησαν, δεκάδες φορές, να απαλλαγούν από τα δεσμά. Οχι με παρακάλια και κομψές διατυπώσεις, αλλά με τα όπλα. Αποτύγχαναν, μέχρι που έφτασε η στιγμή να τελεσφορήσουν οι προσπάθειες. Η 25η Μαρτίου 1821 είναι ένα θαύμα που προκάλεσε το Γένος μας και ευλόγησε ο Θεός. Ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας το ακατόρθωτο μορφές όπως ο

Τώρα δεν πρέπει να λυπηθούμε, αλλά μάλλον να χαρούμε, όχι γιατί δεν τελειώνουν τα βάσανα μας, αλλά γιατί θα γλυτώσουμε από τους βασανιστές- σωτήρες που δυσκολεύονται να μας ((σώσουν!)), χαρμόσυνο γεγονός που έρχεται ακάθεκτα και ρωμαλέα από τις συγκρουσιακές συγκυρίες των  αποκαλυπτικών γεγονότων που ήδη βιώνουμε. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα ζωγραφίσει την εποχή μας με βιβλικές εκφράσεις που θα περιγράφουν την βασανιστική πορεία του Έθνους ανάμεσα στις συμπληγάδες που του όρθωσαν οι κυβερνώντες-οδηγοί του με σκοπό να το μαντρώσουν... Σήμερα σε τι διαφέρει η εδαφική επικράτεια μας από ένα στρατόπεδο πνευματικών και ψυχολογικών καταναγκαστικών έργων? Το πώς φυλακισθήκαμε ύπουλα μέσα σε αυτό και καθημερινά αιμορραγούμε αγκυλωμένοι στα συρματοπλέγματα των μνημονίων από τα αγκάθια της ανεργίας, της πτώχειας και της πείνας το κατανοούμε έστω επιτέλους και αργά. ΕΡΩΤΗΜΑ.  Έχουμε άραγε την άνεση του χρόνου και την πραγματική θέληση να διαλευκανθεί το βάθος και το πλάτος των εθνικών εγκλημ